บันทึกเสียว คนเดียวที่คิดถึง ตอนที่ 1

“กริ๊งงงง… ” เสียงนาฬิกาปลุกดังแหวกอากาศเข้ามาในโสตประสาทของผม มันทำให้ร่างกายสะดุ้งขึ้นมาเป็นอัตโนมัติ เพราะนี่เป็นเวลาของชีวิตผม ในทุกๆ คืน ที่เดิม เวลาเดิม ผมรีบกดปิดมันทันทีที่รู้สึกตัว เพราะห้องข้างๆ คงไม่อยากตื่นมาพร้อมผมเป็นแน่ “เอาวะ อีกวันเดียวก็จะได้หยุดแล้ว … หาววว” เอาจริงๆนะ ไอ้เรื่องงานอะไรนี่มันไม่ได้ดึงดูดให้ผมใส่ใจจะตื่นขึ้นมาหรอก แต่เพราะผมอยากไปเจอ “เธอ” ให้เร็วที่สุด ก่อนเที่ยงคืนจะมาถึง ก่อนที่ลูกค้าในร้านจะพาเธอไปชมสวรรค์ อ้อ … ผมลืมบอกไป งานพาร์ท-ไทม์ที่ผมทำอยู่คืองานดูแลพนักงานหญิง พูดง่ายๆก็คือ คนดูแลกะหรี่ นั่นแหละครับ เหมือนเป็นตัวแทนเจ้าของร้านในการเจรจาซื้อขายเซ็กส์ชั่วคราว เพราะแต่ละคนมีเรทราคาที่แตกต่างกัน และผมคือคนที่ทำหน้าที่ดีลกับลูกค้า
คิดอะไรเพลินๆ รู้ตัวอีกทีก็ยืนอยู่หน้าอาคารใหญ่ ประดับไฟหลากสี เอาจริงๆงานนี้มันดีเพราะผมแค่ลงจากห้อง ข้ามถนน ก็มาถึงที่ทำงานแล้ว ผมรีบวิ่งผ่านประตูไป นั่งประจำเคาท์เตอร์ที่มีเพื่อนร่วมงานรอเปลี่ยนกะ สิ่งแรกที่สายตาสอดส่ายมองหาคือ “เธอ” เธอชื่อ ส้ม เป็นสาวเบอร์ตอง เรียกได้ว่าตัวทำเงินของอ่างก็ว่าได้ มีเรื่องเล่าว่า เธอเคยรับลูกค้ามากถึง 5 คน ในคืนเดียว ผมเห็นเธอใส่ชุดสีน้ำเงิน ผิวขาวใสจนแทบจะทะลุเข้าไปในร่างกาย ชุดกระโปรงแหวกเว้าให้เห็นเนินอกอวบอิ่ม เลขตองถูกติดเบอร์ไว้ที่หน้าอกด้านซ้าย รับประกันถึงรายได้ของอ่าง ที่มาจากเธอเสียส่วนใหญ่ “เบอร์ 777 เย็ดสด แตกใน ขอห้องที่แพงที่สุดด้วยนะน้อง” เสียงลูกค้าหนุ่มหน้าตาหล่อเหลาดังขึ้นปลุกผมจากภวังค์ “ได้ครับ” ผมกดยอดเงินแล้วรับบัตรเครดิตมารูดที่เครื่อง คืนนี้ผมมาส่งเธอได้เท่านี้แหละ เพราะเบอร์ 777 คือเลขประจำตัวของเธอ ได้แต่รอเวลาให้ลูกค้าคนนี้เสร็จ คนอย่างผมก็ทำได้แค่เก็บข้อมูลใส่ข้อมือ รอเวลาเลิกงานก็เอารูปของเธอมาชักว่าวในห้องน้ำ บางวันลำควยของผมก็เหมือนจะไม่อยากรอ ได้แต่นั่งแข็ง รอให้ถึงเวลาตี 4 ที่อ่างปิด จะได้กลับไปชักว่าวใส่รูปเธอที่ห้อง ผมเฝ้ารอวันที่ยอดเงินในบัญชีมันจะมากพอที่ผมจะได้เย็ดเธอ ทุกวันนี้หักค่าใช้จ่าย และส่งให้ทางบ้าน ก็ได้แค่พอกินพอใช้ คิดถึงตรงนี้ รู้ตัวอีกทีก็กลับมาอยู่ที่ห้องแล้ว อุ้งมือของผมยังคงกำอยู่ที่น้องชาย ถึงกระสุนจะถูกยิงไปแล้ว แต่พอคิดถึงหน้าเธอ ได้ดูรูปเธอที่ติดไว้ในห้องน้ำ มันก็ทำให้ผมไม่อยากละมือออกมาเลย ความสุขที่ผมได้แต่ฝัน ว่าสักวันจินตนาการมันจะเป็นจริง …

Back To Top